Hitte, Juli 2010

Dinsdag 6 juli, 1.17 PM

Hitte allom. De werkelijke temperatuur blijft steken op 33 graden, maar de Humidity Index geeft 43 aan, en dat voel je. We houden ons koest. In de ochtend wat uren naar buiten, vanochtend bijvoorbeeld om Barbara te ontmoeten, mogelijk een surrogaat-oma-in-spe voor Noor die we zaterdag bij de bakker tegen kwamen. Gisteren zijn Noor en ik ‘s middags op pad gegaan met twee moeders van jonge kinderen waarmee ik op de Playground naast City Hall in contact kwam, maar die uren waag je je niet op straat met kleine kinderen; we hebben de koelte van de Indigo (lees: Donner) opgezocht en de kinderafdeling onveilig gemaakt. De normaalste zaak van de wereld; er holden er nog twintig rond. Barbara zegt dat de bibliotheek zich er ook voor leent. Kwartiertje lopen richting Kensington, gratis inschrijving, en een hele verdieping in het thema ‘Alice in Wonderland’. Sarah en Miryum zweren bij de Indoor Playground die vier mijl verderop zit. We gaan er later deze week met de TTC (RET) naartoe, in een optocht aan buggy’s de metro in.

De hitte zal waarschijnlijk tot het weekend duren, en komt volgens mensen die ik hier spreek elke zomer een week of drie voor. Meestal is het lekkerder, zeggen ze. Net als de wintertijd, die wordt wel langer, maar ook zachter, zeggen ze. Ik denk eerder dat ze wennen aan de kou maar dat het binnen zitten ze steeds zwaarder valt.

Anyway, Noor kan de warmte goed hebben. Zonnebrand smeren (factor 50+) doen we samen. Ik moet snel zijn, anders zit alles wat ik op haar beentjes spuit in no time aan haar handen en in haar haren en zijn haar benen nog onbeschermd. Ze heeft meer van die grote meisjes dingen; staartjes laat ze zitten, ze komt me zelfs het elastiekje brengen als er een uit valt ('staat!'). Ze voelt het als ze poept en plast, noemt het allebei ‘poepen’, en wil in beide gevallen onmiddelijk een schone luier. Ze neemt me aan de hand mee naar haar kamer, pakt zelf een luier uit de kast en loopt naar de verschoontafel toe. Ik heb haar vandaag een potje kado gedaan. Dat had als uitwerking dat ze haar luier niet meer om wil en het potje op en afklimt dat het een lieve lust is. Wat me met een dilemma opzadelt aangezien ons hele appartement bezaaid is met vloerbedekking. Lichtgrijs en vanaf vandaag met gele en bruine kringen. Een soort giraffe, zeg maar.

We hebben prachtige weken gehad in Toronto. Na twee weken was er weer contact met de buitenwereld, doordat Internet in het appartement gerealisseerd werd. Enerzijds heerlijk om vrienden en familie te kunnen skypen, anderzijds prettig om dingen op te zoeken die je om je heen ziet en hoort. Een voorbeeld van het laatste: een tuincentrum. Dat vindt je niet in Toronto als je geen zoekmachine hebt. Niemand denkt in termen van planten hier. 34 etages en wij hebben als enige een groen balkon.

Het meubileren van het appartement verloopt soepel. Ikea levert bestellingen binnen een dag af, en we worden overstelpt met afdankertjes van mensen die vertrekken. Zo zijn we al voorzien van een slee, een autostoeltje, en fietsen. We hebben twee keer een auto gehuurd om inkopen te kunnen doen. De eerste keer kropen we door het oog van de naald toen de politie ons staande hield omdat Noor bij mij in de gordel zat en niet in haar eigen stoeltje. Geen bekeuring, wel een bezielende waarschuwing dat we dat niet nog eens moeten flikken. Ons rijbewijs is in Canada drie maanden geldig. Tegen die tijd moeten we een theorie- en praktijkexamen hebben gedaan om overdag in een auto te mogen kruipen (G1). Het puntensysteem van Ontario staat niet toe dat je tussen 1200 PM en 500 AM rijdt als je nog geen grote-mensen-rijbewijs (G2) hebt. Het is krom dat we zoveel tijd en geld moeten steken in iets dat letterlijk ieder Europees land behalve Nederland afgetikt heeft met de Canadese overheid; rijbewijs vertalen en daarmee is de kous af. Als het zou helpen, zou ik protest aantekenen, maar N=1 en aangezien Geert hard aan het werk moet, stort ik me vooreerst op de Canadese verkeersregels.

Van de G20 hebben we het plaatsen van de hekken meegekregen. We wandelden een paar dagen voor de top naar Lake Shore, om van het uitzicht over het meer te genieten, en struikelden over de dranghekken. Metershoog. Ook agenten hebben we veel gezien in de aanloopfase. Vermoedelijk afkomstig uit the middle of nowhere. Ze logeerden met z’n allen in het Delta Chelsea en leerden fietsen zonder om te vallen. Twee dagen voor het feest begon, zijn we de stad uit gegaan. Een paar dagen naar Niagara Region, waar veel wijnboeren zitten, en een flinke hoeveelheid nederlanders (de bakker die we spraken was geboren Sneker en verkocht – jawel- sukerbole en oma’s suikerstroop).

Het weekend brachten we door met Laura. Eerst in Guelph, waar ik het vrijgezellenfeestje van haar zusje bijwoonde (check stampederanchguelph.com, dan weet je genoeg) en daarna in Windsor, waar we met Dan en Laura een hele leuke tijd hadden. Noor was kapot toen we dinsdag thuiskwamen – maar ‘thuis’, dat was het toch al wel een beetje.

En toen was het juli, en ging Geert na Canada Day aan de slag. Zijn eerste dag bestond uit rondleidingen en ander klein leed. En de voetbalwedstrijd, even tussendoor. Gisteren heeft hij hard geblokt en vannacht griep gekregen. Vandaag dus maar heel rustig, en zonder bier, naar de halve finale kijken. En verder even helemaal niets. De arme.

Niagara Region, Geert & Inge & Noor