JongToronto - JongWinnipeg: May 2011

En toen kwam de lente. 29 april lag de gevoelstemperatuur nog rond het nulpunt - een ijzige wind joeg ons naar de grote overdekte winkelcentra in Toronto. Nu, een week later, staat de balkondeur open en een lekker briesje waait de kamer in. In de zon is het een graad of 20, terwijl 't nog maar negen uur in de ochtend is. Heerlijk. Net voor Opa en Oma kwamen, brachten we de dierentuin een bezoekje. En de zandbak, voor het eerst dit jaar. Leuke foto's maar wat een tijd van 't jaar om nog met mutsen en sjaals te lopen!

We hebben een mooie week achter de rug. Opa en Oma hebben Toronto onder handen genomen; na de eerste verkenningen met Geert, Noor en mij, verdwenen ze dagenlang rond tien uur in de ochtend achter de horizon, om pas tegen zevenen 's avonds weer binnen te vallen. Het klikte goed tussen de inwoners van Toronto en Wim & Cora. Ze waren vooral vaak nieuwsgierig waar die prachtige bruine teint vandaan kwam (en altijd een tikje verbijsterd als dat zomaar in Nederland gebeurd bleek te zijn). Helaas, Canada is groot en mooi maar belachelijk koud. Zelfs vergeleken bij dat kikkerlandje aan de andere kant van de oceaan.

Wim en Cora brachten een koffer vol heerlijkheden mee. In de handbagage hadden ze (!) kaas, drop en vele andere lekkernijen vervoerd. Uit de koffer kwam een groot deel van Noortjes/Isa's babykleren tevoorschijn, en haar draagdoek, en verjaardagskadootjes voor Geert en mij, en leuke nieuwe kleren voor Noor. Het was genieten.

De week in Toronto bestond uit een combinatie van winkelen, stadswandelingen maken en parken bezoeken. We zagen bij Pleasant Cemetry de eerste magnolia's in bloei, en richting het weekend werden alle bomen steeds groener. Er waren wat regendagen, maar de trip naar Center Island maakten we op een zonovergoten dag. En dat gold ook voor het laatste weekend van de vakantie, dat we in de Niagara Region doorbrachten. Prachtig weer, een fantastisch B&B, een overweldigend uitzicht op de Falls, leuke uren op een Farmer's Market, bij wijnboeren en in Niagara on the Lake. Minpunten waren de aanhouding door de politie wegens te snel rijden (we kwamen er met een bekeuring van 40 dollar vanaf ipv de 160 die ze had kunnen noteren) - en de inteelthoofden van de bruiloftsgasten (en het bruidspaar) die we tegenkwamen bij een idyllisch boerderijtje. Ongelooflijk. Toch jammer in zo'n groot land met zoveel mensen, dat gebrek aan vermenging met andere groepen. Al gaf het ons wel wat te zien (en te bespreken)... :)

Wim en Cora winkelden samen, maar staken ook tijd in kerkbezoek (een duitstalige dienst met een warm welkom bij de koffie achteraf), en bezochten een concert van Mendelsohn. Op woensdag vierden we Opa's verjaardag. Hij kreeg boeken. En voor z'n pensioen, dat niet ver weg meer is, gaven Geert en Fie en Lein een nieuwe laptop. We gingen een avondje uit eten, Marinka paste op, en wij genoten van de Indische keuken op Baldwin Street. En of Wim van pittig eten houdt - Geert heeft het van geen vreemde.

Om Wim en Cora wat van onze vrienden te laten ontmoeten en er een echt feest van te maken voor Noor, vierden we in de vakantieweek van Opa en Oma niet alleen Opa's verjaardag, maar ook Noortjes meterfeest. Ze was een paar weken daarvoor officieel een meter geworden, en met Senq en Kate, Jeroen en Vio, en Opa en Oma zongen we voor haar. Ze kreeg een grabbelton vol kadootjes.

In maart blogde ik dat Noor voor de komst van haar kleine zus nog een aantal hoofdstukken te gaan had; een grote meisjes bed, geen speen meer, naar preschool gaan en zindelijk worden. Ik brak mijn hoofd over de juiste planning, maar intussen regelt ze het gewoon zelf. Vorige maand lag ze ineens in haar andere, nieuwe, grote bed. Vorige week vertelde ze me dat ze een onderbroek aan wilde en geen luier meer. Na een week verschonen (broeken en sokken vol plas of ontlasting, wat een toestand), plaste Noortje gisteren voor het eerst op het toilet. Ze had zich alleen teruggetrokken, deze keer, en kwam ons trots halen. 'I did it!' juichte ze, en ze wees naar een WC-pot vol water. Na ons applaus (dat we in goed vertrouwen gaven) spoelde ze door. En vanochtend plaste ze waar Papa bij was. Op daycare, anderhalf uur later, vertoonde ze haar kunstje nog eens, nu voor mij. Zo schattig! We zijn apetrots op onze kleine grote meid.

Na vertrek van Opa en Oma pakten we het gewone ritme weer op. Nu de lente er echt was, hoorde daar een bezoekje aan de bloesem in High Park bij. Meer aziaten dan bloesem, een prachtige ervaring. Ik maakte, zonder Noor maar met Kate, in mei nog een paar mooie trips, naar Allen's Gardens en The Beaches. Een goede bezigheid op mijn 'vrije dagen' (tussen aanhalingstekens omdat ze uiteindelijk allemaal vrij zijn)!

Dagje dierentuin